Wojownicy

Oran

Czasem zdarza się, że szukasz pomocy w jakoimś zadaniu a nie ma nikogo kto to umie, zatem może komuś pomoże ten temat i pozostali forumowicze. Nie ukrywam iż kilka razy kożystałem z takiej pomocy, to się przydaje Smile

rysieq

Ja chciałbym zaprezentować swoją pracę jeśli można. ( 9000 post jest mój Wink

) Otóż jestem ciekaw czy jak na recenzję to może być.... Byłbym wdzięczny za wyłapanie błędów. Otóż miałem do zrecenzowania 2 filmy "Mały Książę". Z góry dzięki.

Dowiedziawszy się, że obejrzę dwie ekranizacje "Małego Księcia", miałem nadzieję na ciekawe widowisko. Choć w jednym przypadku film mi się

podobał, tak w drugim srodze się zawiodłem.
Amerykańska produkcja powstała wczesniej niż polska, w czasach kiedy filmy były tylko czarno-białe (1974). Niestety widowisko w

XXIw. nie nadaję się do oglądania. Dzisiejszy widz przyzwyczajony do trójwymiarowych efektów specjalnych, żywych kolorów, może śmiało

powiedzieć, że dzieło nie dorasta już do dzisiejszych granic dobrego kina. Składa się na to wiele rzeczy. Jednąz nich są kostiumy. Widać, że

na ubrania i atrybuty nie starczyło już budżetu. Są one niedopracowane, brzydkie, ubogie, jednakże pasujące do tego co napisał Saint

Exupery. Kolejną rzeczą na którą wzróciłem uwagę to muzyka. Jest ona pasująca do klimatu całego filmu. Nie była jednak zbyt dobrze wykonana.

Śpiew niektórych aktorów mógłbym nazwać zwyczajnym wyciem. Zważywszy na to wszystko mogę stwierdzić, że próba stworzenia z Małego Księcia

musicalu okazała się jedną wielką porażką i pomyłką. W ocenie tego filmu chciałbym podkreślić także grę aktorów. Jedynie postać Małego

Księcia grana przez Stevena Warnera zasługuje na wyróżnienie. Mimo swojego młodego wieku pokazał że potrafi grać (na poziomie jakiego można

wymagać od 8-latka). Przy reszcie aktorów widać było pewną sztuczność. Grali oni nienaturalnie. Mógłbym jeszcze naprawdę sporo mówić o

mankamentach tego filmu, takich jak scenografia albo sposó kręcenia. Lecz jednak chciałbym też się skupić na pozytywnych stronach tego

filmu. Jedną z nich był niezaprzeczalnie taniec węża na pustyni. Mimo że był on długi to bardzo ciekawy i zabawny. Dodał nieco wigoru

nudnemu widowisku. Dodatkowym atutem jest wierność scenariusza w stosunku do oryginału. Reżyser wiernie trzymał się pierwowzoru, choć w

jednym przypadku całkowicie zmienił jedną postać i podstawił inną. Ogólnie film był przeciętny. Osobom które wachają się czy przeczytać

książkę czy obejrzeć film, proponuję zacząć od lektury. Jest krótka i można jązinterpetować po swojemu, przy okazji nie zanudzając się na

śmierć.
Inaczej przedstawia się sprawa polskiego "Małego Księcia". Jest to współczesna wersja książki Saint Exupery'ego. Zdecydowanie

faworyzuję tą wersję, mimo, iż uważam że, polskie kino stoi na niskim poziomie w porównaniu do światowych produkcji. Co zasługuje na uwagę

?? Według mnie na pewno genialny pomysł przeniesienia Małego Księcia w czasy nam współczesne. Zero fantazji, zero baśniowości, zero "cudów

niewidów". Główny bohater ( o dziwo grany przez dorosłego mężczyznę, co dodatkowo jest wielkim plusem) podróżuje samolotem, znajduje się w

stacji metra, przebywa w bibliotece lub na dyskotece. Dzięki zabiegowi "przesunięcia w czasie" Małego Księcia, możeby go bardziej i lepiej

zrozumieć. Całość jest tak dopasowana tak, aby widz potrafił odnależć takiego Małego Księcia, pośród kogoś kogo zna. Kolejnym pozytywem jest

gra aktorów, tak bardzo krytykowana w amerykańskiej wersji. W tym przypadku nie mam żadnych zastrzeżeń. Plejada gwiazd ( m.in. Wiktor

Zborowski, Ewa Błaszczyk) sprawia że, bohaterzy zostają przedstawieni profesionalnie i z pasją. Każdy z odtwórców ról dorzucił do swojej

postaci coś od siebie. Kosiumy, którym chciałbym teraz kilka zdań poświęcić bardzo mi się podobały. Zwykłe ubranie Małego Księcia zwraca

uwagęna to co pisałem wcześnie. Konkretniej na to, że Masłym Księciem może być każdy z nas. Inaczej ma się sprawa z innymi bohaterami.

"Król" jest przedstawiony jako pijak. Przy czym kategorycznie widać że jest to pijak. Ma brudne ubrania, trzyma butelkę wódki w łapie,

bełkocze. Nie trzeba się domyślać kim jest ten człowiek. Dodatkowo bardzo podobały mi się dialogi. Nie zawsze były one żywcem brane z

książki. Pani reżyser ze wspaniałym wyczuciem określa gdzie pasują dosłowne fragmenty z książki, a gdzie można zaimprowizować i dodać coś od

siebie. Wszysko połączone daje rewelacyjny efekt, tajemniczy i magiczny, jednak dzięki scenografii zrozumiały dla każdego. Jestem pod wielkim wrażeniem, tego co stworzyła Natalia Koryncka - Gruz.
Porównując oba filmy doszedłem do wniosku, że mimo różnicy czasu jaka dzieli oba dzieła, mogę stwierdzić, że polskie kino nie stoi na tak beznadziejnym niskim poziomie na jakim myslałem przed obejrzeniem obu obrazów. Amerykańskąwersję za to usunąłbym z historii kinomatografii, pozostawiac prawie niezauważalną przerwę, gdyż film ten nie wniósł nic do kina światowego. Ze swoimi wnioskami pójdę dalej. Według mnie nawet najwięksi fani nie mieli by ochoty oglądać tego filmu.

Theo

rysieq

Moja polonistka bardzo lubi takie ostrzejsze opinie. A że wypadało napisać o dwóch filmach, to zawiało mnie na wody porównania. Dzięki temu, że oba filmy tak się różnią, łatwiej jest uwypuklić zalety i wady każdego z nich Wink