Wojownicy

Theo

Theo zatrzymał sie w pół-kroku. Rozum mu podpowiadał by atakował, co go obchodzi zycie jakieś karczmarki. Lecz nie był już najemnikiem, powinnien się zatroszczyć o zycie niewiasty.
- Puść ją -powiedział po woli wpatrując się w drowa - i mów czego tu szukasz.

Kamdin

-Ty sobie idź... wezmę pieniądze i sobie isć...
Znów zakończył z syczącym akcentem.

Theo

Człowiekowi nawet przez chwilę nie przebiegła myśl by przystać na tą propozycję. Oparł się na toporze.
- Bierz pieniądze i spadaj, a jak spróbujesz zrobić jej krzywdę... - przerwał na chwilę kończąc resztę zdania z chytrym uśmieszkiem - Wiesz, że nie wyjdziesz stąd o własnych siłach.

Kamdin

-....
Sięgnął po sakiewkę leżącą pod poduszką Martinje. Już miał uciec ale wolą losu poślizgnął się na kawałku materiału.

Theo

Theo długo nie myśląc rzucił się na napastnika. ŁĄpiąc go za ręce i przygniatając do podłogi swoją masą ciała.
- Martinj podaj szybko jakiś sznur. -

Kamdin

Drow przełknął coś - po sekundzie jego oczy zbielały, a jego ciało przestało stawiać opór. Złodziej już nie żył.

Theo wstał powoli z ciała. Martinje zaczęła szlochać - z przerażenia zapewne.

Theo

Theo powoli podniósł się z martwego ciała drowa nie spuszczając z niego wzroku. *Ścierwo* - pomyślał.
Po chwili obrócił się na pięcie w stronę Martinje.
- Nic ci nie jest? - spytał najcieplej jak potrafił kładąc swą ręke na jej barku.

Kamdin

-Nie.... ale strasznie się przestraszyłam... widać można polegać jeszcze na okolicznych mężczyznach.
Zdjęła z ucha kolczyk z szafirem.
-Proszę. Niestety nie mogę ci zapłacić pieniędzmi, ale mam nadzieję że ten kolczyk ci się przyda.... zwrotów nie przyjmuję.
I uśmiechnęła się, na tyle na ile doszła do siebie.

Theo

Theo chciał na poczatku odepchnąć dłoń kobiety. Jednak po chwili przyjął prezent. *Póżniej go zwrócę* pomyślał.
- Dziękuje, ale nie musisz mi za nic płacić. To był mój obowiązek.- uśmiechnął się głaszcząc ją po głowie.
- Powinnaś chyba wrócić do pracy? -

Kamdin

-Mhm... dziękuje jeszcze raz.
O ucałowała Theo... delikatnie. - po czym oboje przeszli do głównej sali.

Theo

Człowiek jeszcze raz rozejrzał się po wnetrzu karczmy. Zwrócił się ku wyjściu.
- NIech ktoś zrobi z nim porządek. Do zobaeczenia- rzucił w stronę kobiety przekraczając próg drzwi.

Kamdin

-Do widzenia!
Krzyknęła Martinje za oddalającym się Theo.

Theo

Człowiek zatrzymał się w drzwiach. Chciał iść, lecz coś go powstrzymywało. Zawrócił.
- Macie może jakieś wolne pokoje? - zapytał - odpoczął bym przed dalszą podróżą.

Kamdin

-Hmm... wolne łóżko. A tak, na piętrze są dwa pokoje.

Po niecałej minucie Theo był sam w małym pokoju, w którym znajdowało się solidne dębowe łoże z białym prześcieradłem i poduchą, stolikiem i szafką. No i te firanki w kwiatki Razz

Theo

Gdy Martinje opuszczała pomieszczenie Theo poprosił o butelkę wina i 2 kielichy.