Wojownicy

Kamdin

Nagle szkło pod Exavo zaczęło pękać. Zaraz spadnie.

Elfka już dobierała się do koszuli Tyraela.

Exavo

Jak zaczęło pękać to trza mu pomóc
-Powiedział do siebie po czym podniósł się i skoczył aby je rozbić

Kamdin

Exavo wpadł do sali z brzękiem i trzaskami. Wszyskie trupy spojrzały się na niego z nienawiścią.

Tyrael i elfka wzdrygnęli się, gdy usłyszeli trzask. Coś stało się w sali.

Exavo

Tyraelu to nie są ludzie to trupy nie wiem jak dawno nie byłeś z dziewką ale tak się pomylić
-Wykrzyknął do towarzysza niedoli

Kamdin

Tyrael mimowolnie wyciągnął broń, gdy zobaczył opierzoną harpię skrzeczącą w jego kierunku. Elfka szaptała przerażona.
-Zabij, zabij!

Exavo zdziwił się bardzo, gdy Tyrael ze złością w oczach wyszarpnął broń. mimo nawoływań jego kompan nie słuchał.

Exavo

-Powoli cofając się rozglądał co może być przyczyną tych chalucynacji Tyraela przez które nie poznaje kompana.
Może to jakiś truposz go zahipnotyzował
-Powiedział do siebie i sięgnął po miecz.

Ciekawe co się teraz stanie Razz

Tyrael

-Śmiesz, parszywy stworze, wtargnąć do tej sali i straszyć piękne kobiety? Śmiesz przerywać mój odpoczynek? Masz szansę uciec i mieć darowane życie lub zgiń tu i teraz! Broń Tyraela zaświeciła blaskiem odbitych dziesiątek lamp i ogni, zostawiając świecące szramy na ławach, poduszkach i twarzy potwora.

Kamdin

Exavo dostał po oczach światłem. Przymrużył je nieco, coby nie oślepł.

Elfka stanęła za Tyraelem. Płaczliwym głosem mówiła: "zabij go! zabij potwora!". I wtem Tyrael przez sekundę słyszał jej śmiech... suchy, złowieszczy śmiech... skądś mu znany, to był jak śmiech kogoś, kto pozbawił go... właśnie, czego? Przecież nie pamięta aby wchodził do zamtuzu...

Tyrael

-Wraaah!! Nieee!!! Ychhh!! Głosy w głowie Tyrael'a pozbawiały go zmysłów. Próbował je jakoś stłumić lecz one kaleczyły jego umysł niczym tysiące ostrzy. Kakafonii nie było końca. Wrzaski rozdzierały jego psychikę... Wojownik stał nieruchomo. Oczy miał pozbawione źrenic. Co jakiś czas można było usłyszeć niewielki szelest dobywający się z jego ust. Toczył w sobie walkę...

Exavo

Ty idioto widzisz do czego doprowadziła cię twoja pycha
-Rzucił się w kierunku elfki

Tyrael

Przed oczami Tyraela przeleciała bestia... Lecz było w niej coś dziwnego... coś znajomego, ludzkiego...

Kamdin

Exavo spojrzał na elfkę... mignęła mu trupia czaszka.... to Śmierć!!!

Tyrael zobaczył w bestii twarz towarzysza... ta harpia to zaczarowany Exavo!!!

Tyrael

WROOOOOOARRH! -AaAAa! Niech to! Mój łeb!! Exavo! Przyjacielu, trzymaj się!!

Kamdin

Tyrael nie wiedział co robi i uderzył elfkę łokciem. Ta pisknęła i...

...wszystko się rozmyło. Tyrael i Exavo leżaeli na chłodnej posadzce, ale wokół nich była ciemność. I śmiech dookoła, jakiś niezbyt przyjazny.

Tyrael

- Cholera, gdzie my jesteśmy? Tyrael rozejrzał się dookoła, lecz ujrzał tylko czarne może posadzek. Żadnych ścian, przedmiotów, tylko płytki, on i Exavo.