Wojownicy

Kamdin

Skaliste zbocza, porośnięte zielonkawą trawą, niekiedy znaleźć można naturalnie wyżłobioną jaskinię. Za kilkoma kilometrami tego skalistej powierzchni rozciąga się plaża, a za nią - Złota Zatoka.

Jaskinia była mała, ale dla Abransa i jego rannych towarzyszy w sam raz nada się do krótkiego odpoczynku - żeby tylko nie skończyło się tak jak z szałasem...

BILOKUS

Po kilku nastu minutach Bilokus ocknął się i rozejżał po grocie
No niezła ta twoja willa - rzekł z uśmiechem na twarzy do Abransa - tylko trochę tu chłodno, ale co tam u małego słychać - dodał po czym zaczął rozprostowywać kości

Kamdin

Na zewnątrz ciągle padał deszcz, choć grzmoty chyba ustały. Nikolai już nie był taki blady jak poprzednio.

miirage

No przynajmniej na glowy nam nie pada.
Pozwól że sie zdrzemne odrobinke bo jestem zmeczony tym brodzeniem po błocie z wami na lecach.
Po czym zamknął powieki i padł na ściane zsuwając sie na nawiane liśćie.

-HHhhhhhhhhhhhhh........hhhhhhhh............hhhhh..........hhh.....

Kamdin

Po chwili sen zmorzył i Bilokusa.

Abransowi śniły się rodzinne strony.... ta flora i fauna której w okolicach Rivangoth brakowało. Ciepła, nagrzana skóra matki, gdy obydwoje leżeli na kamieniu wystawionym na działanie promieni słońca... Taa.. wspaniałe sny o wspaniałych czasach...

Bilokus, jeśli nie nazwać tego koszmarem, miał conajmniej sen niespokojny. Śniło mu się, że stał samotnie na ogromnej połaci szarego piachu - dookoła tylko spalone resztki domów. Co jakiś czas na horyzoncie pojawiała się postać orka - Bilokus nie był w stanie zareagować. Gdy któryś z orków mijał Bilokusa, ten nie mógł się przesunąć i często nadchodzący na niego wpadał. Jednakże orkowie tylko prychali, jakby z pogardą - nie reagując agresywnie....

BILOKUS

W mordę jego... - krzyknął Bilokus gyz się obudził - co to miało znaczyc?
Po kilku minutach myślenia o swoim śnie rozejżał się wookoło i zauważył śpiących towarzyszy. Nie chcąc im przeszkadzać wstal i wyzedł za grotę rozprostować kości.

Kamdin

Na zewnątrz było pochmurno i chłodno - deszcz jednak nie padał. Nagle coś włochatego ocierało się o nogi Bilokusa.
-Miaaau?- rzekło.

BILOKUS

Osz w morde ogra - rzekł wystraszony nieco Bilokus - a poszedł mi stąd...psssik... nieprzepadam za kotami.... a kysz....

Kamdin

-Co kysz!? Sam se 'kyszuj'!
...odpowiedział Kot.

BILOKUS

A w morde chcesz!! - odpowiedział Bilokus leczpo chwili doszło do niego że rozmawia z...kotem - no ciekaw jestem co dziś jadłem lub paliłem bo widzę i rozmawiam z kotem.. no pięknie pięknie

Kamdin

-Mgłbyś nie pluć... gdzie chłopiec?
Zapytał, po czym polizał się po łapie, czekając na odpowiedź.

BILOKUS

Że co??? kim jesteś i o co ci chodzi???

Kamdin

-Jeśli interesują cię artykuły prawne dotyczące magów-renegatów... a zresztą, nieważne.
Kot minął Bilokusa, miziając go w łydkę ogonem.

Kamdin

//Abrans i Bilokus są na południu pasma, Sinjid niedaleko Rivangoth.

Sinjid otwrzył oczy. Widział błękitne niebo, czuł chłód wody na nogach, słyszał szum fal i krzyk mew. Gdy usiadł, widział po lewej Rivangoth. Cały sprzęt miał przy sobie, a Sopel leżał zaledwie kilka metrów od niego.

Sinjid

Sinjid jeszcze nie doszedł do siebie po swojej przygodzie jednak poczuł, że jest mocno ranny. Jak tak sobie siedział użył na sobie przyśpieszenia gojenia ran po czym wstał podszedł i wziął swój miecz. Gdy już krem wsiąknął woj udał sie przed siebie do Rivangoth.